Pismo chińskie nie jest fonetyczne, w związku z tym nie odzwierciedla idealnie właściwej wymowy wyrazu.

Najpowszechniej stosowaną transkrypcją łacińską pisma chińskiego jest pinyin.
Chiński alfabet fonetyczny został zatwierdzony i wprowadzony do użytku na
kontynencie w 1958 roku. Składa się z 26 liter łacińskich: a, b, c, d, e, f, g, h, i, j, k, l, m, n, o, p, q, r, s, t, u, v, w, x, y, z. Wśród tych liter wyróżniono 23, od których zaczynają się sylaby (żadna sylaba w języku ogólnonarodowym nie zaczyna się od liter „i”, „u” czy „v”).
W języku chińskim możemy wyróżnić tzw. spółgłoski przydechowe i nieprzydechowe.
Przydech polega na wydaniu słabego dźwięku h następującego po artykulacji danej
spółgłoski.

Litery w transkrypcji pinyin
a - a
b - b
c - ch
ch - czh
d - d
e - ye
f - f
g - g
h - h
i - i (wyjątek: jeśli znajduje się po c, ch, r, s, sh, z, zh wymawia się podobnie do polskiego y)
j - dź
k - kh
l - l
m - m
n - n
o - o
p - ph
q - ć z lekkim przydechem
r - ż (na początku sylaby)lub angielskie r (na końcu sylaby)
s - s
sh - sz
t - th
u - u lub jak niemieckie ü
w - ł
x - ś
z - dz
zh - dż
y - j


iu - jou
ui - łej
ong - ung [uŋ]
ian - jen
iang - jang [jaŋ]
ing - jak angielskie -ing [iŋ]
iong - jung [juŋ]
uai - łaj
uan - łan
uang - łang [łaŋ]