Serwis internetowy, z którego korzystasz, używa plików cookies. Są to pliki instalowane w urządzeniach końcowych osób korzystających z serwisu, w celu administrowania serwisem, poprawy jakości świadczonych usług w tym
dostosowania treści serwisu do preferencji użytkownika, utrzymania sesji użytkownika oraz dla celów statystycznych i targetowania behawioralnego reklamy (dostosowania treści reklamy do Twoich indywidualnych potrzeb). Informujemy, że istnieje możliwość określenia przez użytkownika serwisu warunków przechowywania lub uzyskiwania dostępu do informacji zawartych w plikach cookies za pomocą ustawień przeglądarki lub konfiguracji usługi. Szczegółowe informacje na ten temat dostępne są u producenta przeglądarki, u dostawcy usługi dostępu do Internetu oraz w Polityce prywatności plików cookies. Dowiedz się więcej.
Podczas nauki wymowy należy zwrócić szczególną uwagę na tony (tzw. akcenty). Jedynie sylaba wraz z tonem może tworzyć znaczącą jednostkę w języku. Standardowy język chiński posiada cztery podstawowe tony:
1. Ton pierwszy (równy) – wymawiany wysoko, równo, przypomina śpiew.
2. Ton drugi (wznoszący) – przypomina zadawanie pytania (np. Co?).
3. Ton trzeci (falujący) – głos opada, by za chwilę wspiąć się w górę.
4. Ton czwarty (opadający) – głos opada krótko, jak rozkaz.
Tony zaznacza się nad sylabami za pomocą czterech znaków diakrytycznych:
„–” dla tonu pierwszego, np. bō
„ˊ” dla tonu drugiego, np. lán
„ ˇ ” dla tonu trzeciego, np. gǎn
„ˋ” dla tonu czwartego, np. kuài
Należy uważać w wymowie tonów, bo każda sylaba, wymówiona w innym tonie zmienia swoje znaczenie. Nieumiejętne wymawianie tonów może prowadzić do nieporozumień.
mā (妈) mama má (麻) konopie mǎ (马) koń mà (骂) przeklinać